«Αυτά τα κείμενα είναι η ίδια μου η ζωή…»
Εκκίνηση αισιοδοξίας
«Ξεκινάμε λοιπόν. Όλα θα πάνε κατ’ευχή.
Έχουμε πάρει άλλωστε τόσες ευχές από την ώρα που γεννηθήκαμε, που δεν μπορεί, όλα θα πάνε πρίμα».
Βαγγέλης Κορακάκης
Με
αυτά τα λίγα λόγια χαιρετίζει ο Βαγγέλης Κορακάκης τους αναγνώστες της
«Άδολης σιωπής». Της πιο πρωτότυπης, ίσως, καινούργιας δουλειάς του, που
κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, περιλαμβάνοντας ένα βιβλίο με
τριανταπέντε κείμενα του και ένα cd με δέκα, καινούργια λαϊκά τραγούδια,
οκτώ από τα οποία τραγουδά ο ίδιος ο συνθέτης, δύο ο Βασίλης Κορακάκης,
ενώ συμμετέχουν κάνοντας φωνητικά η Ασπασία Στρατηγού και η Ανατολή
Μαργιόλα. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από τον Βασίλη Κορακάκη με τη συμβολή
του Βαγγέλη.
Το ξεχωριστό και παράλληλα συμβολικό έργο του
εξωφύλλου είναι του Κώστα Λαδόπουλου, ο οποίος είχε φιλοτεχνήσει και τα
εξώφυλλα των δίσκων «Μπουζουξήδες με πυξίδες» και «Εκεί που σβήνει ο
άνεμος», ενώ είναι χαρακτηριστικό πως ολόκληρο το βιβλίο είναι γραμμένο
με το πολυτονικό σύστημα.
Αναπνευστικά προβλήματα
«Εάν είχα υποταχθεί σε εκείνον που το πρόσωπό του έμοιαζε με φίδι, τώρα θα είχα δουλειά και θα ήταν όλα μια χαρά.
Εγώ όμως δεν άντεχα να τον βλέπω, και καθώς τον προσπέρασα, συνέχισα να ζω στην ανεργία.
Έξω από την κινούμενη άμμο που με καταπίνει, απέμεινε μόνο η μύτη και τα μάτια μου.
Μια μέρα που τον είδα να περνάει από μπροστά μου, χώθηκα ακόμα πιο βαθιά στην καταδίκη μου και έμαθα να αναπνέω με την ψυχή».
Βαγγέλης Κορακάκης
Τα τραγούδια του cd
1) Άδολη σιωπή
2) Στην Πάνω Χώρα – β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού
3) Παρθένα γη
4) Παράδεισο δεν βρήκαν οι καρδιές – Βασίλης Κορακάκης / β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού
5) Μυλόραβδη
6) Σταυρό από χυτήριο
7) Μεγάλη θα φανεί Παρασκευή – Βασίλης Κορακάκης / β’ φωνή: Ασπασία Στρατηγού
8) Με του Κύκλωπα το μάτι - β’ φωνή: Ανατολή Μαργιόλα
9) Πεισματάρης
10) Θα κάψω τη βάρκα μου - β’ φωνή: Ανατολή Μαργιόλα
ΒΙΝΤΕΟ.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Βαγγέλης Κορακάκης (μπουζούκι), Βασίλης Κορακάκης (μπουζούκι, μπαγλαμά), Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος (κλασική και ακουστική κιθάρα), Αντώνης Ξηντάρης (κιθάρα), Ευαγγελία Μαυρίδου (πιάνο), Τάσος Αθανασιάς (ακορντεόν, πιάνο), Αλέξανδρος Καμπουράκης (ακορντεόν), Άγης Παπαπαναγιώτου (κοντραμπάσο, κιθάρα), Θανάσης Σοφράς (κοντραμπάσο), Στράτος Σαμιώτης (κρουστά) και Νίκος Σιδηροκαστρίτης (τύμπανα).
Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιώργο Κορρέ, στο studio «Συν Ένα», ενώ συμπληρωματικές ηχογραφήσεις, η μίξη και το mastering έγιναν από τον Θανάση Γκίκα στο studio «Μythos». Η επιμέλεια παραγωγής ήταν της Μαριάνθης Καραφά και ο δίσκος κυκλοφόρησε από τον Μετρονόμο.
Λίγα λόγια για την «Άδολη σιωπή»
Τα κείμενα της «Άδολης σιωπής» δεν γεννήθηκαν πρόσφατα. Από το 1991, που γράφτηκαν οι πρώτες αράδες στον Άγιο Φλώρο της Καλαμάτας, μέχρι σήμερα, ο Βαγγέλης Κορακάκης παιδεύεται με τις σκέψεις και τα μολύβια του, αναβάλλοντας την δημοσιοποίηση αυτών των μικρών, λογοτεχνικών αριστουργημάτων.
Είχα την ευλογία και τη μεγάλη τιμή, να είμαι ένας από
αυτούς που τον άκουσαν να τα διαβάζει, στο περίφημο δωματιάκι του στην
Καισαριανή, κοιτώντας με στα μάτια, μετά την ανάγνωσή τους και
περιμένοντας να «κόψει» τις αντιδράσεις μου και να ακούσει ένα ακόμα
«προχώρα», για την έκδοσή τους. Κάτι που άκουγε βέβαια κάθε φορά, για να
ακολουθήσει η ακρόαση των καινούργιων τραγουδιών του, με την ίδια
«ιεροτελεστία».
Τα μισά, περίπου, κείμενα γεννήθηκαν στη Σέριφο,
τη γενέτειρα της μάνας του, της «μυλόραβδης» του ομώνυμου τραγουδιού
και τα άλλα μισά στην Αθήνα. Κείμενα που, χωρίς να είναι άμεσα
βιογραφικά, είναι όλα βγαλμένα μέσα από εικόνες και περιστατικά της ζωής
του δημιουργού τους, όπως για παράδειγμα η «Περιβαλλοντική διατριβή»,
αποκαλύπτοντας μια άγνωστη, μυστική σχεδόν, πτυχή της προσωπικότητάς
του.
Περιβαλλοντική διατριβή
«Μήπως έχετε
παρατηρήσει κάτι τύπους που με ύφος αυτοκράτορα και παντογνώστη έχουν
άποψη για όλους και για όλα; Είναι αυτοί που στις επωμίδες τους έχουν το
παράσημο του θράσους. Είναι αυτοί που δεν γύρισαν να κοιτάξουν τον
ταβερνιάρη που προσπαθούσε να τους εκφράσει τον θαυμασμό του. Μιλάνε για
τέχνη, για πολιτική, για το δίκιο του ανεκπλήρωτου αγώνα, ενώ πιο πέρα
περιμένει ο οδηγός τους για να τους μεταφέρει στο απομονωμένο τους
εξοχικό σπίτι προκειμένου να τελειώσουν την καινούργια τους εργασία περί
κοινωνικής δικαιοσύνης και οικολογίας».
Όσον αφορά τα
τραγούδια, ο Κορακάκης είναι αυτός που ξέρουμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλά
με πιο ποιητικό λόγο και πιο εσωστρεφείς ερμηνείες. Για να το πω πιο
ξεκάθαρα, δεν θυμίζει τόσο έντονα τον Μάρκο ή τον Κηρομύτη, όπως σε
προηγούμενα τραγούδια του, αλλά τραγουδά με την «κανονική» φωνή του,
όπως όταν μιλάει.
Χωρίς να υστερούν τα υπόλοιπα, δεν μπορώ να
μην μπω στον πειρασμό να ξεχωρίσω το ομώνυμο, το οποίο θεωρώ πως είναι
ένα μεγάλο τραγούδι, που θα σηματοδοτήσει τη διαδρομή του Βαγγέλη
Κορακάκη από το 2021 και μετά. Ένα τραγούδι με μια εξαίσια διασκευή, με
κλασική κιθάρα και πιάνο σε πρώτο ρόλο, που, αν κυκλοφορούσε 20-25
χρόνια πριν, θα είχε σήμερα μια θέση ανάλογη με το «Λαύριο» ή το «Μάνα
πού ζω».
Και ακόμη, το καμηλιέρικο «Με του Κύκλωπα το μάτι», τα
αυτοβιογραφικά ζεϊμπέκικα «Πεισματάρης» και «Μυλόραβδη», το χασάπικο «Θα
κάψω τη βάρκα μου» και το κανταδόρικο «Παράδεισο δεν βρήκαν οι
καρδιές», με τις «μνήμες» του Κορακάκη από τον Τσιτσάνη και τον Ζαμπέτα…
ΒΙΝΤΕΟ.
-Φωτογραφία Βαγγέλη Κορακάκη: Αγγελική Παπαϊωάννου
ΒΙΝΤΕΟ.
ΠΗΓΗ. ogdoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου