Πασχάλης Τερζής - «Το πρώτο τραγούδι του»

 

Η καλλιτεχνική πορεία του Πασχάλη Τερζή ξεκίνησε το 1974, τραγουδώντας σε μαγαζιά της Ρόδου, μαζί με τον Γρηγόρη Τζιστούδη, δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και -με «διακριτική» παρουσία- συνθέτη. 

 

Αν και από το ‘74 και μετά ξεκίνησε να δουλεύει σε μαγαζιά της Ρόδου και της Θεσσαλονίκης, ο Τερζής άργησε να μπει στη δισκογραφία. Αυτό έγινε όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και στο κέντρο «Καλύβα» της Θεσσαλονίκης όπου τραγουδούσε, πήγαν σαν θαμώνες ο Χρήστος Νικολόπουλος με τον Γιώργο Νταλάρα. Ακούγοντάς τον, ο ενθουσιασμένος Νικολόπουλος του υποσχέθηκε πως θα του γράψει τραγούδια. Ο Τερζής τον αντιμετώπισε με δυσπιστία, αφού μέχρι τότε είχε λάβει κι άλλες αντίστοιχες υποσχέσεις, χωρίς αντίκρισμα…

Ο Νικολόπουλος όμως κράτησε το λόγο του και το 1982 υπέγραψε συνθετικά τον πρώτο δίσκο του ερμηνευτή, που κυκλοφόρησε το Μάρτη εκείνης της χρονιάς από τη μικρή εταιρεία «Salonica», με στίχους των Βαγγέλη Ατραΐδη και Γιάννη Βασιλόπουλου και γενικό τίτλο «Λέω», παρμένο από το ομώνυμο τραγούδι.

Για την ιστορία να αναφέρουμε πως το συγκεκριμένο τραγούδι το ηχογράφησε, σχεδόν παράλληλα και η Στέλλα Χρυσικοπούλου, μητέρα της Πέγκυς Ζήνα, στο δίσκο της «Ζήσαμε» που κυκλοφόρησε από την εταιρεία «Vasipap».

Τα 12 τραγούδια του δίσκου «Λέω» ήταν:

1) Θα γυρίσεις

2) Εγίνανε τα περασμένα

3) Μαύρα μάτια

4) Άψυχο χαρτί

5) Μια διαδρομή

6) Ασυνείδητη

7) Λέω

8) Χαμοπούλι

9) Μπράβο σου κυρά μου

10) Απλά και συ αγάπησέ με (στίχοι: Ηλίας Πολύδωρος)

11) Πάρε την αγάπη μου

12) Φανταστικός κόσμος

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο «Papa’s studio» των αδελφών Παπαχατζή, από τον Τζων Καμπάνη και τον Παναγιώτη Παπαχατζή. 

 

Η παραγωγή έγινε από τον Γιάννη Τσελέπη. Η καλλιτεχνική διεύθυνση ήταν του Παπαχατζή. 

Εκτός του Χρήστου Νικολόπουλου που έπαιξε μπουζούκι, έπαιξαν οι μουσικοί: Θ. Παντσίδης (κιθάρα), Β. Καραγκάνης (μπάσο), Μ. Παπόγλου (ακορντεόν), Π. Παπαχατζής (πιάνο), Π. Παπαχατζής (ντραμς), Γ. Τσαμπάζης (κλαρίνο), Π. Παπαχατζής (κιθάρα ακουστική), Π. Παπαχατζής (keyboards), Θ. Ψαρράς (βιολί), Π. Παπαχατζής (percussion).

Όπως έχει αφηγηθεί και ο ίδιος ο Πασχάλης Τερζής, με το μοναδικό γλαφυρό του τρόπο, ο δίσκος ακούστηκε τότε, αλλά μέχρι την Κατερίνη. Στην Αθήνα, αυτά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του, ήταν σχεδόν άγνωστος. 

 

Ένα χρόνο μετά ακολούθησε ο δεύτερος δίσκος του και πάλι με τραγούδια του Νικολόπουλου με τίτλο «Μίλα μου στον ενικό», στην ίδια μικρή εταιρεία και, δυστυχώς, με την ίδια απήχηση.

 

Η καταξίωση ήρθε στα χρόνια του ’90 με τη μόνιμη κάθοδό του στην Αθήνα και με τη συνεργασία του με τις μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες Sony, αρχικά και Minos-Emi στη συνέχεια… 

Και αν ακόμα υπάρχουν αρκετές ενστάσεις για τις δισκογραφικές επιλογές του που κάλυψαν, όλα αυτά τα χρόνια, τις ανάγκες, κυρίως, των μεγάλων νυχτερινών κέντρων που εμφανιζόταν, ο Πασχάλης Τερζής είναι, κατά τη γνώμη μου, ένας από τους πιο αξιόλογους λαϊκούς τραγουδιστές, που εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο τις τελευταίες δεκαετίες και μάλιστα με τεράστια απήχηση στο κοινό…  

 

Ο «σεισμός» που έγινε με την εμφάνισή του στη συναυλία για τον Στέλιο Καζαντζίδη στο Καυταντζόγλειο στάδιο της Θεσσαλονίκης το Σεπτέμβρη του 2009, μετά από τους Μαρινέλλα, Γιώργο Νταλάρα, Δημήτρη Μητροπάνο, Χάρις Αλεξίου και Γλυκερία, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη της αγάπης του κόσμου, προς το πρόσωπό του…

Στο video που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το δίσκο.

 

 

ΠΗΓΗ. ogdoo.gr