Η Τζένη Καρέζη είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις ηθοποιών που γνώρισαν και γνωρίζουν καθολική αποδοχή από το κοινό και εικοσιπέντε χρόνια από το θάνατό της παραμένει πρόσωπο αγαπημένο και οικείο, «το Τζενάκι» που εισβάλλει στα σπίτια σαν αεράκι της εξοχής όταν εμφανίζεται στην μικρή οθόνη και αφαιρεί με μιάς τα βάρη από τους κουρασμένους ώμους που σχεδόν νιώθουν το άγγιγμά της να τους παρασύρει σε ένα αργόσυρτο λυτρωτικό χασάπικο.
Η Καρέζη όμως αγαπήθηκε και σαν ερμηνεύτρια σπουδαίων τραγουδιών και με αυτή την ιδιότητά της πρωταγωνιστεί (τι άλλο) σ’ αυτό το κείμενο.
«Μην τον ρωτάς τον ουρανό»
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις, στίχοι Γιάννης Ιωαννίδης - Παναγιώτης Κοκοντίνης
«Το Νησί των γενναίων» μια ταινία του Δημήτρη Δαδήρα (1959)
BINTEO.
Η Καρέζη είναι μεγάλη ερμηνεύτρια και όποιος το αμφισβητεί αυτό απλά δεν την έχει ακούσει να τραγουδά. Ερμηνεύει με την ίδια ευκολία που μιλάει, χωρίς ένταση, χωρίς αγωνία να ακουστεί, σχεδόν σου ψιθυρίζει το τραγούδι σαν ένα μυστικό που θέλει να το μοιραστεί μόνο μαζί σου. Το ελαφρό της ψεύδισμα την κάνει γήϊνη, της αφαιρεί το άγχος της τελειότητας και υπογραμμίζει με ένα τρόπο εντελώς δικό της την εναλλαγή των συναισθημάτων που καθρεφτίζονται στα μάτια της όπως τα σύννεφα στην γαλήνια θάλασσα.
«Δεν έχει αρχή»
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Βαγγέλης Γκούφας
«Λόλα» μια ταινία του Ντίνου Δημόπουλου (1963)
BINTEO.
Ερμηνεύει και τις σιωπές μεταξύ των στίχων, τις αναδεικνύει με τις εκφράσεις του προσώπου, με ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων με ένα αδιόρατο ανασήκωμα των φρυδιών. Η Καρέζη είναι ένα πλάσμα από αλλού φερμένο και η φωνή της είναι η ηχώ του κόσμου που την γέννησε, ενός κόσμου ευγενικού και παράφορου ταυτόχρονα, τραγικού αλλά και ανάλαφρου, γνωρίσματα της νεότητας ώσπου να τελειώσει ο χρόνος.
Το τραγούδι της δεν είναι μέρος του ρόλου, είναι ένα έμμετρο μονόπρακτο λίγων λεπτών που σε καθηλώνει με την ποικιλία των εκφραστικών μέσων της ηθοποιού που το απογειώνει. Αφηγείται κάθε φορά και μία άλλη ιστορία που δεν θα ήθελε για ηρωίδα της παρά μόνο αυτήν, που δεν θα ήθελε να ειπωθεί παρά μόνο από αυτά τα χείλη.
«Το Παράπονο (Ούτε ένα ευχαριστώ)»
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
«Τα κόκκινα φανάρια», μια ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη (1963)
BINTEO.
Οι ανάσες της υπηρετούν τις λέξεις, τους δίνουν φωνή, ανάλογα με την δύναμή τους αρθρώνουν δύσκολα την λύπη ή υμνούν το παράδοξο του έρωτα.
Η Καρέζη τραγουδά με το σώμα, γίνεται η λεπτή χορδή που πάλλεται από τον άνεμο της μελωδίας. Παράγει την δική της άηχη μουσική που παρηγορεί τους φόβους των ηρώων και εκφράζει τα συναισθήματα που παρακολουθούν σιωπηλά από τα παρασκήνια.
«Μακρυά σου ένα χρόνο»
Μουσική: Μίμης Πλέσσας, στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
«Η νύφη το ‘σκάσε» μια ταινία του Αλέκου Σακελλάριου (1962)
BINTEO.
Νομίζω ότι οι στίχοι του Καμπανέλη που έχει τραγουδήσει σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη για την «Γειτονιά των Αγγέλων» λένε τα πάντα για την άφθαρτη από τον χρόνο ερμηνεύτρια Τζένη Καρέζη.
«Μια φωνή μες τον αγέρα, μια σιωπή μες την σιωπή»
«Από το παράθυρό σου»
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης
«Η γειτονιά των Αγγέλων» έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη
BINTEO.
Του Χρήστου Ασημακόπουλου
ΠΗΓΗ. ogdoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου