Πάντα δεύτερη φωνή, ένα βήμα πίσω από τα πρώτα ονόματα στήριζε με τη φωνή της τις εμφανίσεις τους. Την Μαρινέλλα, την Τζένη Βάνου, άλλα και τον Στράτο Διονυσίου, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τον Πουλόπουλο.
Τον πρώτο της προσωπικό δίσκο τον κυκλοφόρησε μετά τα 80 της, το 2013, με τίτλο «Τα μάτια της Γιώτας Γιάννα».
Αλλες μεγάλες της αγάπες το ποδήλατο (μετακινείται με αυτό στην Αθήνα και όχι με αυτοκίνητο), τα μαύρα ρούχα που πάντα προτιμά να φορά, αλλά και η φυσαρμόνικα.
Φυσαρμόνικα ξεκίνησε να παίζει λόγω του ξάδελφού της, καθώς τον άκουγε να παίζει από το διπλανό τοίχο σε ένα διαμέρισμα των Αμπελοκήπων. Και με τη φυσαρμόνικά της ξεκίνησε δίπλα στην Σοφία Βέμπο.
Εκτίμησαν το ταλέντο της και την πήραν. Με αυτή τη φυσαρμόνικα χαιρέτησε την Αρλέτα στο πρώτο νεκροταφείο, πριν λίγο καιρό. Εβγαλε τη φυσαρμόνικα και άρχισε να παίζει το «Πόσο Λυπάμαι» που πρώτη ερμήνευσε η Βέμπο.
Στο βιβλίο του «Το μονόπρακτο της Σεβάς Χανούμ», ο ποιητής, Γιώργος Χρονάς, της αφιέρωσε «Το βελούδινο υπόγειο της Γιώτας Γιάννα».
Σε δύο ή τρεις προτάσεις δεν θα μπορούσε να περιγράφει κανείς καλύτερα αυτό που ακριβώς η ίδια είναι… «Πολλές φορές άνθρωποι μου χτυπούσαν τον ώμο για να γυρίσω, να δημιουργήσουμε μαζί κάτι καλύτερο για την καριέρα μου, γιατί θα μπορούσα να έχω καριέρα, κι εγώ άνοιγα χώρο να περάσουν. Και συνέχιζα το δρόμο μου.
Ήμουν σε άλλο φεγγάρι». Αλλοι την χαρακτήρισαν «Ελληνίδα Τζάνις Τζόπλιν,», ο Χατζιδάκις την αποκαλούσε «Πασιονάρια της Εθνικής Οδού». Η Μαλβίνα Κάραλη, από την άλλη, είχε πει για εκείνη: «Ποια είναι αυτή με το σκαμμένο πρόσωπο και με αυτή τη φωνή; Μέσα σε αυτές τις ρυτίδες είναι όλη της η ζωή». Τη φράση αυτή την επικαλείται συχνά σε κουβέντες ή συνεντεύξεις της.
ΒΙΝΤΕΟ.
Γιώτα Γιάννα ΠΑΕΙ ΠΑΕΙ (1965) Χ. Λεμονόπουλος, Χρ. Λεοντής
ΠΗΓΗ. iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου